Ton Bouchier

Vanuit een simpel schetsje of een wirwar van vlekken op het doek krijgt Ton Bouchier associaties met een bepaald beeld dat hij verder uitwerkt. Meestal is dat een manfiguur die telkens weer een onbeholpen indruk wekt. De taferelen zijn heel klein gehouden; de mannen wachten ergens op, zitten aan tafel achter een kopje of krant, maken een gebaar. Meestal zijn ze alleen, soms met zijn tweeën of drieën. De figuren zijn gezet tegen een achtergrond van kleurvelden, zonder een specifieke ruimteaanduiding. De schilder werkt met paletmes, de kleuren in lagen opgebracht met hier en daar ingekerfde contouren.

In zijn schilderijen ziet Ton Bouchier kans de alledaagsheid van het menselijk bestaan op een indringende wijze zichtbaar te maken. De mensfiguur vormt een belangrijk thema in het werk van Ton Bouchier (1950). Hij probeert in een directe expressieve stijl de vele stemmingen van de mens uit te drukken. Opvallend is het frequente gebruik van oranje en geel. Voor de kijker is het alsof Bouchier hem een spiegel voorhoud, waarin hij de wisselende stemmingen van zijn ziel kan herkennen. De portretten op de schilderijen zijn niet naar natuur gemaakt, maar puur uit de verbeelding. Door de vervormingen lijken ze voer voor psychologen.